Artykuł, który ukazał się 30 października 1964 roku w Gazecie Białostockiej.
Powiat moniecki jest powiatem rolniczym. Około 85 procent ludności powiatu utrzymuje się z pracy na roli. Sprawy rolnictwa, sprawy związane z życiem społecznym i kulturalnym wsi są dlatego w centrum uwagi monieckiej organizacji partyjnej. Dlatego właśnie cieszy nas, że partia stale rozbudowuje swoje szeregi właśnie na wsi. W ciągu trzech lat dzielącej nas od ubiegłej konferencji partyjnej powstało w powiecie 28 nowych organizacji partyjnych. Utworzono je głównie na wsi lub w instytucjach współpracujących z rolnictwem (GS Krypno i Jaświły oraz placówka Centrali Nasiennej). Ogółem w ciągu trzech lat przyjęliśmy do partii 246 rolników i 86 robotników. Stanowi to ponad 65 proc. wszystkich przyjętych do partii w tym okresie.
Oczywiście ten rozwój organizacji partyjnych szedł w parze ze wzrostem ich aktywności w środowiskach. Można powiedzieć nawet, że był właśnie skutkiem tej aktywności. Organizacje, zajmujące się aktualnymi problemami gromad, przyciągały do siebie najlepsze jednostki, odczuwające potrzebę wspólnego działania w partii dla dobra ogółu. Powiązanie pracy naszych organizacji z życie środowisk jest charakterystyczne dla wielu naszych organizacji. Przodująca rola organizacji w życiu wsi jest widoczna na przykładzie wielu gromad.
Powiat nasz od wielu lat należy do przodujących w województwie w dziedzinie rozwijania czynów społecznych. Dzięki czynom dokonaliśmy w powiecie zupełnej zmiany stanu dróg, zalesiliśmy wiele nieużytków, zbudowaliśmy nowe wiejskie sklepy. Trzeba podkreślić, że w tym wielkim społecznym zrywie decydującą i inicjatorską role odegrały nasze partyjne organizacje. Zarówno w roku ubiegłym jak i bieżącym, do przodujących w podejmowaniu czynów społecznych należały takie wsie, jak: Kramkówka Duża i Mała, Bobrowka, Słomianka, Szpakowo, Boguszewo, Dzięciołowo, Nowa Wieś. W tych wsiach właśnie członkowie partii przodowali w realizacji społecznych czynów, byli ich inicjatorami. Wspomnę tu chociażby towarzyszy: Mieczysława Paszko, Maksymiliana Wilczko, Kazimierza Mocarskiego ze Słomianki, Waleriana Piekarskiego z Bobrówki, Edwarda Kuberskiego i Antoniego Januszewskiego z Kramkówki Małej, Jana Cilwiuka z Kramkówki Dużej, Antoniego Sadowskiego, Filomena Klepadło, Julina Kuklo, Jana Kobeszko, Leona Markiewicza z Nowej Wsi. Listę tych ofiarnych działaczy można by wydłużyć. Dzieki pracy społecznej mieszkańców wsi i miasteczek wybudowaliśmy 36 wiejskich sklepów, kilka świetlic wiejskich, zalesiliśmy ok. 1500 hektarów gruntów. Zadrzewiono wiele kilometrów dróg. Wiele pomocy okazało społeczeństwo w budowie szkół. Wartość społecznych zobowiązań podjętych tylko w tym roku wynosi 11 milionów złotych. W znacznym stopniu zostały one już zrealizowane.
Doświadczenia wypływające z wielkiego ruchu czynów społecznych partia nasza pragnie wykorzystać w realizacji swego planu rolnego. Chodzi tu o to, aby podobnie jak w wykonywaniu społecznych zadań zapewnić w realizacji planu rolnego partii udział całego społeczeństwa, aby zadania tego programu szeroko w społeczeństwie spopularyzować. Dlatego właśnie zarówno na konferencji powiatowej jak i w codziennej pracy organizacji partyjnych mocno akcentować chcemy zadania stojące przed rolnictwem, przed każdą wsią, przed każdą instytucją z rolnictwem współpracująca. Ta konkretna działalność umocni jeszcze bardziej autorytet partii w środowisku wiejskim, przyniesie takie temu środowisku korzyści gospodarcze i społeczne.
Mikołaj Jakoniuk I Sekretarz KP PZPR w Mońkach