Artykuł, który ukazał się 26 kwietnia 1966 roku w Gazecie Białostockiej.
Ktoś porównał Mońki z Krakowem. Prawda, nieco dziwna metafora? Tym, czym dla Krakowa była Nowa Huta, tym dla Moniek będzie Liceum Ogólnokształcące - Pomnik Tysiąclecia. Szkoła ta w poważnym stopniu przyczyni się do ożywienia społeczno-kulturalnego Moniek.
Właśnie jesteśmy na obszernym, liczącym dwa i pół hektara placu zapełnionym materiałami budowlanymi: cegłą, żwirem, cementem, deskami. Wszędzie wre gorączkowa robota. Koparka co chwila wydobywa ziemię. Tuż za maszyną robotnicy zakładają zbite z desek szalunki. Za kilka dni przystąpią już do wykonywania fundamentów pod budynek szkolny oraz internat.
-Roboty jest wiele - mówi kierownik budowy, Mieczysław Farat. Trzeba bowiem wydobyć około pięciu tysięcy metrów sześciennych ziemi i wywieźć ją z placu budowy. Mamy teraz dwie koparki, ale jedną chcą nam zabrać. A jest nam bardzo potrzebna.
Trzeba przyznać, że prace na budowie przebiegają z harmonogramem, a niekiedy nawet go wyprzedzają. Inwestycja została należycie przygotowana do realizacji. Wykonawca posiada kompletną dokumentację techniczną, wszystkie niezbędne materiały budowlane, ludzi też starcza. czy więc nie można skrócić cyklu tej tak ważnej dla Moniek inwestycji?
Owszem można. Zresztą oddajmy jeszcze raz głos kierownikowi budowy.
-W tym roku zaplanowano na naszej budowie do czterech milionów złotych. Moim zdaniem, z powodzeniem możemy "przerobić" siedem milionów złotych. Pod koniec roku budynek szkolny znajdowałby się pod dachem. Na zimę mielibyśmy zabezpieczony front robót i wykonywalibyśmy prace wykończeniowe.
Sądzimy, że ta propozycja wykonawcy zostanie przyjęta przez inwestora. Przy okazji warto jeszcze nadmienić, że władze powiatowe żywo interesują się budową Liceum Ogólnokształcącego. Jeżeli budowniczowie mają jakieś trudności z miejsca się je usuwa.
Nasza szkoła, bo tak nazywany w naszej redakcji budowę Liceum ogólnokształcącego w Mońkach, jako że sprawujemy nad nią honorowy patronat, będzie pięknym pomnikiem Tysiąclecia.
Tekst: S.Swierad
